ทำในใจ ทำอย่างไร

เกรงว่าจะไปเพ่งเจ้าค่ะ ไปเพ่งหรือเปล่าที่สงสัย เพราะเคยปฏิบัติเหมือนเราดูดวงไฟ หรือดวงแก้ว แต่เราเอาจิตมาไว้ตรงที่ลิ้นปี่ ก็ยังมีความรู้สึกว่าเอ๊ะ เรายังเพ่งอยู่หรือเปล่า ที่สงสัย

ลองทำที่พระอาจารย์สอน ตั้งแต่ชั่วโมงที่ผ่านมา รู้สึกว่า เอ๊ะ ที่เราทำมันถูกหรือผิด เพราะว่าตอนที่เราทำมันรู้สึกเหมือนว่า มันชา เหมือนมีพลัง แต่ว่ามันต้องว่างเหรอคะ หนูไม่เข้าใจ

กราบนมัสการค่ะ เกิดความรู้สึกว่า เหนื่อย หมดแรง เหมือนไม่มีความหวังอะไรในชีวิต เหมือนคนนอนลงแล้วลุกขึ้นไม่ไหว แล้วก็เริ่มมีความคิดว่า หรือว่าถ้าตายแล้วก็แค่กลับไปสู่ดิน ตายแล้วก็สูญ ไม่มีอะไรไปมากกว่านี้

เราฝึกไม่เกาะที่ร่าง เมื่อจิตต้องทิ้งร่าง .. เลยไปด้วยจิตที่ผ่องใส พระพุทธเจ้าบอกว่า เมื่อจิตผ่องใส สุคติเป็นอันหวังได้

ตอนที่พระอาจารย์ให้กำหนดจิต จะวูบๆ แล้วก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาวุ้บๆ เห็นแสงสี และสว่างขึ้น

ที่พระอาจารย์บอกว่า กายกับจิต มันแยก แต่ถ้าอยู่ในสถานการณ์เช่น เราปวดมากๆ ขณะที่เรานั่งแล้วหลับตา เราควรจะขยับไหมคะ

หากร่างกายเพลียมาก แต่จิตมีกำลังมาก ควรหยุดพักหรือเปล่า

เวลาดูจิตแล้ว ภายในมันโปร่งๆ แต่บางครั้งก็เหมือนมีเรื่องหนักพอกในจิต

หลายปีมาก็ได้ดูจิต รู้สึกที่กลางหน้าอกเรื่อยๆ แต่บางครั้งก็หงุดหงิด และไม่พอใจไปซะทุกอย่าง .. ไม่อยากเป็นอย่างนี้เลยค่ะ

จะทราบได้อย่างไรครับว่า เราได้ก้าวหน้าในการปฏิบัติ