ทำในใจ ทำอย่างไร

กราบนมัสการครับ มีคำถามว่าเวลาฝึกจิต .. ดูจิตในห้องรู้สึกทำได้ แต่เวลาทำงานจริงในห้อง ICUมีกระแสเวทนาคนไข้และทุกอย่างเร็วมากๆ.. ตั้งจิตไม่ค่อยได้พระอาจารย์มีคำแนะนำอย่างไรครับ

ถ้าตั้งจิตได้แข็งแรง เป็นมหาสติแล้ว การดูกิเลส ควรรีบละ หรือควรดูจนมันหายไปครับ?

นั่งสมาธิกำหนดจิตที่ฐาน ปัจจุบัน ดิ่งลงเร็วมาก พบความว่าง และสิ่งที่เหลืออยู่ในความว่าง ผมควรพิจารณา สิ่งที่เหลืออยู่ในความว่าง หรือไม่ครับ?

ช่วงหลังๆเวลาที่ไม่ได้อยู่กับปัจจุบันข้างในมันระลึกทัน .. สภาพไม่อยู่กับปัจจุบันดับแล้วมารวมลงที่ฐานจิต ทำให้รู้ว่าอยู่กับปัจจุบันจิตไม่ง่ายเลยกราบเรียนขอคำแนะนำเพิ่มเติมครับหรือต้องวางใจว่า เห็นแค่การเกิดและดับไปแบบนี้ไปโดยไม่ต้องไปตั้งใจอยู่กับปัจจุบันจิตมากนักครับ

มีคนถามว่า เกิดความลังเลสงสัย รู้สึกเหมือนมีสภาวธัมม์เกิดจริง แต่ก็มีความคิดว่าจริงหรือเปล่า พอดูจิตก็เหมือนถูกดึงกลับเข้ามา ความสงสัยก็หายไป สลับกันไปอย่างนี้ครับ

กราบเรียนถามพระอาจารย์ว่า ทำอย่างไร เราถึงจะเรียกว่า รู้เท่าทันอารมณ์ของตัวเอง จะได้มีสติระลึกรู้อยู่ตลอดเวลาคะ

การเกิด .. มันก็ดับไปทีละขณะๆ เมื่อดับเหตุแห่งการเกิดได้ จึงพ้นจากความตาย

ที่สุด เราต้องจากกัน ที่เจอกัน เพื่อจะจากกัน พวกเราเป็นนักท่องเที่ยว ท่องเที่ยวในวัฏฏสงสารอันยาวนาน

พอเราได้ฝึกจิต รู้สึกไปที่กลางหน้าอกบริเวณลิ้นปี่เนืองๆ มีที่พึ่งที่เกาะภายใน เหมือนคนจะจมน้ำ แต่มีห่วงยางเกาะไว้ ไม่จมไปในห้วงน้ำ ถึงว่ายไม่เก่ง แต่ก็ไม่จม

จับหลักตรงนี้ก่อน.. จิตก็อยู่ส่วนจิต ความคิดก็อยู่ส่วนความคิด จิตไม่ใช่ความคิด ความคิดไม่ใช่จิต