สภาวธรรม

กราบนมัสการครับ ตอนที่มานั่งปฏิบัติในห้องปฏิบัติ เราก็สามารถที่จะทำใจให้สงบได้ แต่เราไปเผชิญกับสถานการณ์ต่างๆ ซึ่งเราอาจจะไม่มีสมาธิ สุดท้ายเราจะ เตลิดเปิดเปิงไป ยังไม่มั่นใจว่า จะกลับมารู้สึกที่จิต ได้หรือเปล่าครับ

กราบนมัสการค่ะ ขณะที่ทำกิจกรรมบางอย่างเพลินๆ มักเกิดอาการคล้ายตัวเองรู้สึกวับ หายไป..เสมือนตกลงจากที่สูง บางครั้งเเหมือนถูกผลักตัวออกอย่าแรง หลังจากนั้นก็ตกใจ หัวใจเต้นแรง ก็กลับมาหายใจลึก ในบางครั้งก็มีอาการคล้ายกับ ตรงกลางหน้าอกเต้นแรงมาก... อาการดังกล่าวเกิดขึ้นบ่อยๆ จะปรับอย่างไรได้บ้างคะ

บริเวณจิตของหนูมันหวิว เหมือนถูกบีบ เหมือนใจจะขาด

เกรงว่าจะไปเพ่งเจ้าค่ะ ไปเพ่งหรือเปล่าที่สงสัย เพราะเคยปฏิบัติเหมือนเราดูดวงไฟ หรือดวงแก้ว แต่เราเอาจิตมาไว้ตรงที่ลิ้นปี่ ก็ยังมีความรู้สึกว่าเอ๊ะ เรายังเพ่งอยู่หรือเปล่า ที่สงสัย

ลองทำที่พระอาจารย์สอน ตั้งแต่ชั่วโมงที่ผ่านมา รู้สึกว่า เอ๊ะ ที่เราทำมันถูกหรือผิด เพราะว่าตอนที่เราทำมันรู้สึกเหมือนว่า มันชา เหมือนมีพลัง แต่ว่ามันต้องว่างเหรอคะ หนูไม่เข้าใจ

ตอนที่พระอาจารย์ให้กำหนดจิต จะวูบๆ แล้วก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาวุ้บๆ เห็นแสงสี และสว่างขึ้น

ที่พระอาจารย์บอกว่า กายกับจิต มันแยก แต่ถ้าอยู่ในสถานการณ์เช่น เราปวดมากๆ ขณะที่เรานั่งแล้วหลับตา เราควรจะขยับไหมคะ